Daniela Chirion

Daniela Chirion studied painting at The National University of Arts, Bucharest, graduating in 2002. In 2006 she received her Master in Visual Arts degree from the same University with a dissertation on the restoration and the conservation of art and on the Flemish Primitives. Her creation comprises painting, graphics, artist’s books, video art, object, poetry and photography, with works included in the European Parliament Collection and in other public or private European collections. Along her career she has also received numerous private or public portrait commissions, the latter being on permanent display at prestigious institutions. She has been living and working in Ostend for more than a decade.

“I have always considered painting synonymous with oil colours on linen. There is something irresistible in the viscosity of the brushstrokes, in their translucence, as well as in the irregular structure of the linen canvas. For more than 20 years I have been using and studying the technique, reinterpreting the lessons of the Old Masters in a personal and contemporary vision. From a visual point of view, I prefer a lack of narration and rhetoric. The message of my work is based on a solid composition, no matter the subject. In spite of the fact that my work could be deemed as figurative, my vision is purely abstract. Before representing something, a painting should have a perfect balance between its elements. I apply the same principles when I draw or when I experiment with photography and with video art.

My fundamental criteria come from the art of Ancient Greece, without paying a direct tribute to it. Beauty comes from order and proportion. I believe that originality shouldn't be the main concern of an artist, and instead of searching for it by all means, one should go back to sources, to the freshness of archaic periods in art, as well as to nature, and rediscover everything from the very beginning. It is what I try to do, while I invite the viewer to do the same, to stop for a while and wonder. Shutting down the noise, we could all rediscover ourselves, and even reach a moment of catharsis.“

Daniela Chirion studeerde schilderkunst aan de Nationale Universiteit voor Kunsten in Boekarest, waar ze afstudeerde in 2002. In 2006 behaalde ze haar Master in Beeldende Kunsten aan dezelfde universiteit met een proefschrift over de Vlaamse Primitieven en de restauratie en conservering van kunst. Haar creaties omvatten schilderkunst, grafiek, kunstenaarsboeken, videokunst, objecten, poëzie en fotografie, met werken die zijn opgenomen in de collectie van het Europees Parlement en in andere openbare of particuliere Europese collecties. Tijdens haar carrière heeft ze ook tal van particuliere- of openbare portretopdrachten uitgevoerd, waarvan de laatste permanent te zien zijn in prestigieuze instellingen. Ze woont en werkt al meer dan een decennium in Oostende.

“Ik heb schilderen altijd beschouwd als synoniem voor olie op linnen. Er is iets onweerstaanbaars in de viscositeit, in de penseelstreken, zowel in de transparantie van de olieverven, als in de onregelmatige structuur van het linnen doek. Al meer dan 20 jaar gebruik en bestudeer ik de techniek en herinterpreteer ik de lessen van de Oude Meesters in een persoonlijke en eigentijdse visie. Vanuit een visueel oogpunt geef ik er de voorkeur aan een minimaal vehaal en retoriek. De boodschap van mijn werk is gebaseerd op een soliede compositie, ongeacht het onderwerp. Ondanks dat mijn werk als figuratief kan beschouwd worden, mijn visie is puur abstract. Alvorens iets te vertegenwoordigen, moet een schilderij een perfecte balans hebben tussen zijn elementen. Ik pas dezelfde principes toe als ik teken of als ik experimenteer met fotografie en met videokunst.

Mijn fundamentele criteria komen uit het oude Griekenland, zonder er een direct eerbetoon aan te brengen. Schoonheid komt uit orde en proportie. Ik geloof dat originaliteit niet de belangrijkste zorg van een kunstenaar mag zijn. In plaats van er met alle middelen naar te zoeken, moet je teruggaan naar de bronnen, naar de frisheid van de archaïsche periodes in de kunst, evenals naar de natuur, en alles herontdekken vanaf het begin. Dit is wat ik probeer te verwezelijken. Terwijl ik de kijker uitnodig om hetzelfde te doen: even stil te staan ​​en verwonderd te zijn. Als we het geluid uitzetten, zouden we allemaal onszelf moeten kunnen herontdekken en zelfs een moment van catharsis kunnen bereiken.”